in Recensies
Update:
Regisseur Paul W.S. Anderson moet een gelukkig man zijn. Hij is getrouwd met een van de mooiste vrouwen in Hollywood, doet al ruim dertig jaar wat hij leuk vindt en heeft daar genoeg commercieel succes mee om er nog onbepaalde tijd aan vast te plakken. Snobistische filmrecensenten hebben heel wat aan te merken op Andersons producties, maar de fans smullen van zijn werk. Andersons films vertellen aansprekende verhalen over goed tegen kwaad, zitten vol aantrekkelijke personages en hebben een onmiskenbare visuele flair. Al die ingrediënten zijn hier ook aanwezig, maar toch is dit een van Andersons minder geslaagde artistieke uitingen.
Gebaseerd op een kort verhaal van George R.R. Martin (Game of Thrones) is In the Lost Lands een vrij warrige mix van post-Apocalyptische fantasy, weerwolfhorror en vuurwapengekletter. Andersons muze en echtgenote Milla Jovovich speelt wederom een Alice (net als in de Resident Evil-films), maar ditmaal schrijf je het als 'Alys'. Deze Gray Alys ontsnapt middels magische illusie aan een executie door de futuristische inquisitie en gaat sindsdien als 'de heks die niet valt op te hangen' door het leven.
Om een of andere reden vervult ze vervolgens wensen van mensen die haar op komen zoeken, met als belangrijkste, maar uitermate ridicule regel dat ze niemand mag weigeren. Op een dag komt de koningin echter met de wens aanzetten om in een wild beest te kunnen veranderen. Alys maakt een plan om een jager in te schakelen om een vormveranderaar (lees: weerwolf) te vangen en diens krachten vervolgens op de klant over te zetten. Zoiets tenminste. Het monster leeft in de 'Lost Lands', de woestenij buiten de enige stad die de mensen na de teloorgang hebben weten te behouden, en dus is een jager nodig die bekend is met het terrein.
En zo doet Boyce zijn intrede, gespeeld door Dave Bautista in het soort rol dat hem op het lijf is geschreven: de ruige eenling die met allerhande wapentuig overweg kan. Boyce en Alice hebben zes dagen om de vormveranderaar te vinden voordat het weer volle maan is en... tsja, waarom eigenlijk? Het maakt niet zoveel uit, maar het is een mooi excuus om het tweetal lekker op te jagen en zo nu en dan een frame met een tijdsstempel te laten zien. Ook worden we soms getrakteerd op een landkaart van de reis die Boyce en Alice te paard afleggen door de Lost Lands. Let daarbij met name op het spoor dat staat afgebeeld. De post-Apocalyptische inquisitie mag graag de trein nemen.
De spanning in het verhaal van In the Lost Lands wordt jammer genoeg voor een groot deel teniet gedaan doordat een scène in de eerste akte al verklapt wat de belangrijkste plottwist zal zijn. Het is daarbij niet helemaal duidelijk of dit opzettelijk is gedaan of dat de kijker gewoon vreselijk wordt onderschat. Waarschijnlijk het laatste. Ach ja, je kijkt een Paul W.S. Anderson-film ook niet voor het verhaal, maar gewoon voor het hoge Paul W.S. Anderson-gehalte. En wat dat betreft zit het met In the Lost Lands wel goed.
In the Lost Lands heeft zoals veel van Andersons films een vermakelijke B-film allure. Daar was het bescheiden budget van vijfenvijftig miljoen dollar ook wel naar. Eigenlijk is dat veel te weinig geld om een overtuigend fantasy-actiespektakel neer te zetten en dus zien de decors en kostuums er goedkoop uit, zijn de acteurs (behalve de twee hoofdrolspelers) van het derde of vierde garnituur en doet de CGI hopeloos gedateerd aan, daar veranderen het grauwe kleurpalet en het aardetinten filter over de beelden niets aan. Anderson laat zeker weer flitsen van zijn visuele inzicht zien en de actiescènes zijn zeer behoorlijk, maar In the Lost Lands valt als totaalpakket niet echt serieus te nemen.
De personages zelf doen dat trouwens wel. In deze film is geen plaats voor relativering of ironie. Een enkel grapje daargelaten, hebben we het hier over zeer ernstige zaken: eenzaamheid, verraad, tweekoppige reptielen, rebellie, religieuze vervolging en meer van die ellende. De dialogen zijn onheilspellend en profetisch, waarbij opvalt dat Jovovich niet de juiste acteur is om dit op overtuigende wijze te brengen. De constante plechtige, vaak fluisterende intonatie past niet zo goed bij haar en haar mimiek verraadt te weinig van de innerlijke wereld van Alys. Soms weet je echt niet wat haar intenties en motivaties zijn en hoewel dat deel uitmaakt van Alys' mysterieuze aura lijkt het meer met Jovovich' onkunde te maken te hebben dan met een accurate vertolking.
In the Lost Lands deed het verschrikkelijk slecht aan de box-office en dus zit een vervolg, dat misschien nog wel even door Andersons hoofd spookte, er niet in. De beste man zal er - met Jovovich aan zijn zijde - waarschijnlijk geen nacht minder om slapen dat de (snobistische) critici het wederom niets vonden, maar het wegblijven van het publiek is toch wel een tegenvaller. Gelukkig volgt nu de herkansing op streaming, want deze film is ondanks alle mankementen toch nog wel een blik waard als je zin hebt in een knullige B-film die zichzelf vermakelijk serieus neemt.
In the Lost Lands is te zien bij Prime Video.
